بررسی میزان توفیق فعالیتهای تمرکز زدایی در آموزش و پرورش استان مازندران

در این تحقیق از روش توصیفی (غیر آزمایشی) استفاده شده است.ابزار اندازه گیری پژوهش حاضر را پرسشنامه تشکیل داده که بین دو گروه از افراد توزیع شده در گروه اول (روسا - معاونین) 85 پرسشنامه توزیع شد که 45 پرسشنامه برگشت داده شد و همین تعداد نمونه مورد بررسی گروه اول را شامل می شد.در گروه دوم ( مدیران - معلمین ) به علت پراکندگی و گستردگی مدارس استان مازندران از روش نمونه گیری خوشه ای استفاده شد که مخقق 400 نفر را مورد بررسی قرار داده و تجربه و تعلیل داده از طریق آمار استنباطی و توصیفی بیان شده است.نتایج پژوهش نشان می دهد که آموزش و پرورش استان مازندران به طور کامل نتوانسته برنامه های تمرکز زدایی را در تمام استان به مرحله اجرا درآورد . در زمینه تشویق و ترغیب مردم برای مشارکت و سرمایه گذاری برای فعالیتهای توسعه تعلیم و تربیت منطقه خود، تشویق و ترغیب متمکنین و صاحبان صنایع و اصناف به احداث و اهدای مدارس فعال تر نمودن شوراهای دانش آموزان معلمان ، مدرسه و... فعال تر نمودن مقوله مدرسه محوری ، برگزاری امتحانات با توجه به شرایط اقلیمی هرشهروند و تدوین برنامه سالانه و تقویم درست آموزشی مدارس با توجه به شرایط اقلیمی و جمعیتی فعالیتهای زیادی صورت نگرفته و بایستی با دادن تفویض اختیار به مدیران سطح پایین و همچنین برنامه های آموزشی درست و منطقی راه را برای بسط و توسعه فعالیتهای تمرکز زدایی در استان هرچه بیشتر نماییم.